लावणी १७१ वी
जीव लावुनिया प्रीतीनें मजकडे पाहा हो । जरिपातळ मजला घ्या हो ॥धृ०॥
नूतन तनु ही आली रुतासी । पूर्ण कृपाळ मजकडे न पहासी । जन्मोजन्मीं तुझी होइन दासी । धरियलें उरासी मला, अतां दुर हां हो ? ॥१॥
हसतमुखानें सख्या क्षणभर बोला । पदरांत पडले बघा रत्न अमोला । नेशिन शालु, देह करीन हवाला । मारिते गळ्यासी मिठी, मला भोगा हो ॥२॥
बसा पलंगावर मला घेउन शेजारीं । कुच अपहस्तें चुरा अहो घरबारी । कुस्तिंत कवळुन धरा बांधुन स्वारी । मग शरण तुम्हांला येइन राग सोडा हो ॥३॥
मज कमळणीच्या फुला दृष्ट होइल कीं । वर खाली पाहातां मला दिस जाइल कीं । बसंती शालु दिला केली न्याहाल कीं । रामाचे गुण ऐकुनी संतुष्ट मनीं व्हा हो ।
नूतन तनु ही आली रुतासी । पूर्ण कृपाळ मजकडे न पहासी । जन्मोजन्मीं तुझी होइन दासी । धरियलें उरासी मला, अतां दुर हां हो ? ॥१॥
हसतमुखानें सख्या क्षणभर बोला । पदरांत पडले बघा रत्न अमोला । नेशिन शालु, देह करीन हवाला । मारिते गळ्यासी मिठी, मला भोगा हो ॥२॥
बसा पलंगावर मला घेउन शेजारीं । कुच अपहस्तें चुरा अहो घरबारी । कुस्तिंत कवळुन धरा बांधुन स्वारी । मग शरण तुम्हांला येइन राग सोडा हो ॥३॥
मज कमळणीच्या फुला दृष्ट होइल कीं । वर खाली पाहातां मला दिस जाइल कीं । बसंती शालु दिला केली न्याहाल कीं । रामाचे गुण ऐकुनी संतुष्ट मनीं व्हा हो ।