श्लोक २० वा

श्रूत्वाऽमोघं विप्रशापं दृष्टवा च मुसलं नृप ।

विस्मिता भयसंत्रस्ता बभूवुर्द्वारकौकसः ॥२०॥

ऐकून द्विजांचा परम कोपु । यादवां सुटला भयकंपु ।

मिथ्या नव्हे ब्रह्मशापु । भयें संतापु सर्वांसी ॥७८॥

प्रत्यक्ष देखोनि मुसळ । थोर सुटली खळबळ ।

नगरनागरिकां हलकल्लोळ । यादवकुळ उरे कैसेनी ॥७९॥;

ऐक राया परीक्षिती । सबळ भविष्याची गती ।

वृत्तांतु श्रीकृष्णा न सांगती । विचार आपमतीं तिंहीं केला ॥३८०॥