श्लोक १० वा

उष्णें तापलें पृथ्वीतळ । पोळलें शेषफणामंडळ ।

तैं सहस्त्रमुखें विषानळ । अग्निकल्लोळ वमिता झाला ॥६२॥

पाताळतळींहूनि देखा । ऊर्ध्वमुख अग्निशिखा ।

जाळीतचि तिहीं लोकां । उठिला भडका अनिवार ॥६३॥

क्षोभें दिधला फूत्कारा । सहस्त्रमुखें सुटला वारा ।

तो साह्य झाला त्या वैश्वानरा । जाळीत दिगंतरा वाढला वणवा ॥६४॥