श्लोक ६५ वा
कपोती स्वात्मजान्वीक्ष्य बालकान् जालसंवृतान् ।
तानभ्यधावत्क्रोशन्ती क्रोशतो भृशदूःखिता ॥६५॥
तंव काळजाळीं एके वेळें । कपोती बांधली देखे बाळें ।
तोंड घेऊनि पिटी कपाळें । आक्रोशें लोळें दुःखित ॥९९॥
बाळें चरफडितां देखे जाळीं । आक्रंदोनि दे आरोळी ।
बाळांसन्मुख धावें वेळोवेळीं । दुःखें तळमळी दुःखित ॥६००॥