श्लोक २७ वा

तुटला आशेचा जिव्हाळा । सुकले वोंठ वाळला गळा ।

कळा उतरली मुखकमळा । खेदु आगळा चिंतेचा ॥१॥

वित्त न येचि हाता । तेणें ते झाली दीनचित्ता ।

वैराग्यें परम वाटली चिंता । सुखस्वार्था ते हेतु ॥२॥