सामाजिक पाश

प्रेमोत्कर्ष मनें परस्पर जयीं आकर्षितो भूवरी

तेव्हां काय घडे महाकविसही तेंये कसें सांगतां ?

जन्मा प्रेमिजनाचियाच बघणें जाऊनिया तें स्वता;

वंध्येला प्रसवाचिया वद कळा कैशा कळाव्या तरी ?

माळा व्याकुळ ही गळ्यांतिल करी, होई पळाचें युग,

सांगूं काय, अफाट ये जरि नदी दोघांमधें आडवी,

ओढोनी जणुं का लगाम फिरवी भीती तयांना मग.

आशा, प्रीति फळा न येउनि जरी मृत्यूच नेई लया

,

हा हा हा ! मग काय दुर्गति घडे योगें उरे त्या उरीं

होवोनी भडका हलाहलविषें सांगूं कसें तें तरी ?

देवा रे, जगतांत शांतविल का दाहास कांहींहि या ?

सार्‍या रौखयातना पुरवती, दुःसह्य ही दुर्गती !

वैर्‍यालाहि न दे हरी ! कुणि तरी पाडील का विस्मृती ?