प्रणयप्रभा

तव नयनिं उजळले बालरवी,

फूले ह्रदयिं मम उषश्छवी.

ह्रत्क्षितिजीं मम कनकमनोरम

राग उसळला उधळुनि कुंकुम;

तिळभर न उरे कोठेही तम;

न्हाले बाग सखे; विभवीं १

पिशाच जैसें, धुकें वितळलें;

चोर पळाले घूक दडाले;

सज्जन निज सत्कर्मि गुंतले,

पक्षिबंदिगण तुला स्तवी. २

गृढ गहन ह्रद्भाग झळकती,

प्रगटति रत्‍नें तळिं दडलीं तीं;

राज्य तुझें या मुलुखावरती,

धेइं सुखें जी वस्तु हवी. ३

तुझें प्रिये, साम्राज्य याचपरि

ह्रदयाच्या माझ्या मुलुखावरि

यावज्जीव टिको दृढ सुंदरि,

हेंच हरीला मी विनवीं. ४