मंदिरीं मना, तव गान भरे

मंदिरीं मना, तव गान भरे

कुणिकडे बघशि आश्चर्यभरें ? ध्रु०

सप्त सुरांचें त्यास न बंधन,

अडखळे न तें ज शब्दांतुन,

माधुर्यच माधुर्य भरे, मन,

माधुर्याविण कांहिं न दुसरें. १

तेंच फुलांच्या मार्दविं फुललें,

सुवर्णवर्णी उषेंत खुललें,

सायंतनिं तरु-गिरि- घनिं झुललें,

रे, उघड नयन, बघ नीट पुरें ! २

परि फुलास तूं पुसशी भलतें-

औषध, आसव का देशिल तें ?

चिरतां चुरतां तुज का मिळतें ?

छे ! चल मग निघ, तव डौल पुरे ! ३

हाय ! मना, तव कपाळ फुटलें,

तुझ्याच घरचें तुलाच न कळे,

जन्ममरणिं बघ खेटर न मिळे,

जा, फोड ऊर, तळमळ मर रे ! ४