भूमिची लावली धूळ भाळाला

टाकुनी पाठिशी भूतकाळाला ।
भूमिची लावली धूळ भाळाला ॥धृ०॥
ठेवला पाय नौकेत ! वाटे मना-
जिंकली ! तोडले सागरी बंधना ।
मातृभूची करी चित्त आराधना ।
अंतरीच्या दिसे तीर डोळ्याला ।
भूमिची लावली धूळ भाळाला ॥१॥
डोलते नाव उत्तुंग लाटांवरी ।
चित्त हेलावते सागराच्या परी ।
क्षेम भूमीस नेईल का ही तरी ?
तोच तांडा खगांचा नभी आला ।
भूमिची लावली धूळ भाळाला ॥२॥
वाटले मातृभू येथुनी दूर ना ।
आणि आश्चर्य ! राई दिसे लोचना ।
शाश्वतेची तयें साक्ष येई मना ।
वाहिली मानसी क्रांतिला माला ।
भूमिची लावली धूळ भाळाला ॥३॥
वंग होता सदा क्रांतीने पेटता ।
रक्तसंमार्जने धूळ मंत्रांकिता ।
ती विभूती शिरी आदरे लावता ।
शक्ति विस्तारली देशकार्याला ।
भूमिची लावली धूळ भाळाला ॥४॥