संत बहिणाबाईचे अभंग

तें सुख सांगतां वाचे पडे मौन । जाणता ते धन्य गुरुभक्त ॥ १ ॥

झालासे आनंद इंद्रियाचे द्वारीं । बैसलें शेजारीं चैतन्याचे ॥ २ ॥

घट हा बुडावा जैसा डोहाआंत । न फुंटतां ओतप्रोत पाणी ॥ ३ ॥

बहिणी म्हणे तैसें झालें माझें मना । तुकाराम खुणा ओळखी त्या ॥ ४ ॥