आई, तुझा कैसा होऊ उतराई ?

थोडके आपुले सोसून मरण

माझे तू जीवन घडवीले

थोडके आपुले देऊन व्यक्तित्व

माझे तू जीवत्व वाढवीले

थोडके आपुले देऊन कवित्व

माझे स्फुर्ति-काव्य फुलवीले

पाजळून माझी जीवनाची ज्योत

क्षीण तुझा होत आता दीप

बाळ तुझा होऊ पाहे उतराई

अशक्य ते आई, जन्मोजन्मी