विचारविहग

हृदयस्थानी येउ लागती थवे विचारांचे

दुरुन त्या माहेर वाटले केवळ शांतीचे !

एक एक मारुन चालला चंचु परी परता

विचारविहगा येइ एवढी कोठुनि चंचलता !

काकुळती येऊन फोडिली हाक पाखरांनो

’यारे या, गाउ द्या तुम्हांवर गीत गोजिर्‍यांनो !’

परंतु नव्हते हृदयच जेथे स्थिरतेचे धाम

स्वैर विचारां कसा मिळावा तेथे आराम

जीवनमार्गावरुन संतत भ्रमण असे यांचें

हृदयाच्या छायेत बसाया मन यांचे नाचे !

भविष्यवादी दूत जणू सैराट हिंडतात

या दूतांच्या संदेशाने काव्यें होतात