पंढरीमहिमा

जाणतें असोनी नेणतें पैं झालें । सुखाला पावलें भक्तांचिया ॥१॥

कैसा हा नवलाव सुखाचा पाहा हो । न कळे ज्याची माव ब्रह्मादिकां ॥२॥

तो हरी समर्थ पंढरीये उभा । त्रैलोक्याची शोभा शोभतसे ॥३॥

चोखा म्हणे आमुचें दिनांचें माहेर । तें पंढरपुर भीमातटीं ॥४॥