संत निवृत्तीनाथांचे अभंग

निरशून्य बिंबी आकार पाहतां । आपण तत्त्वता हरि एकु ॥१॥

तें रूप साबडे कृष्णा माजींवडे । सोंवळें उघडें शौच सदा ॥२॥

तेथें वर्ण व्यक्ति कल्पना हरपती । मनाच्या खूंटती गती जेथें ॥३॥

निवृत्ति नितंब सोवळा स्वयंभ । प्रकाशलें बिंब चहूंकडे ॥४॥