मग पंढरीराणा बोलतसे वाणी ...

मग पंढरीराणा बोलतसे वाणी । आलों मी दुरोनी येचि मार्गे ॥१॥

क्षुधा मज बहु लागली साजणी । देई कांही आणोनी फराळासी ॥२॥

येरी म्हणे आम्ही नीच याती महार । कैसा हा विचार करूं आतां ॥३॥

येरू म्हणे माझा जाऊं पाहे प्राण । यातीसी कारण नाहीं मज ॥४॥

कांही तरी अन्न असेल शिळे मिळें । देई येची वेळे लवकरी ॥५॥

वंका म्हणे ऐसे लाघव श्रीहरी । करोनी पसरी हात पुढें ॥६॥