पत्री 55

पर्वत बुडवी
मोक्षपदी
परी वज्रा चुरी
नवनीत
खारट आंबट
सुधासिंधु
ओलावा तो किती
माझे मळे
परी त्याच्या पोटी
साठलेल्या
परी बोले किती
तेथे मूक

नका मानू तुच्छ
स्थान त्याचे
दिसतो दुरुन
कोण येई?
इवलेसे तोंड
देखे त्यात
बटु वामनाची
केली मिती
पांचाळी अर्पित
ब्रह्मांडाचा
रुक्मिणी ठेवीत
विश्वंभरा
तसा माझा आहे
भाग्य माझे

इवलासा अश्रु
करीतसे तूर्ण
इवलासा अश्रु
जीवनग्रंथाला
इवलासा अश्रु
वियोग तो नसो
इवलासा अश्रु
तोवरी सकळ

अश्रु माझी आशा
अश्रु हा निर्मळ
अश्रु हा लहान
अश्रू नारायण
पोटात ठेवीन
मी ना विसंबेन

अपूर्णाला पूर्ण
सांगू काय
पूर्ण विरामाला
गोड देई
माझा मज असो
त्याचा कधी
जो माझ्याजवळ
भाग्य माझे

अश्रु माझे बाळ
जवळ असो
अश्रु हा महान
आहे माझा
डोळ्यांत ठेवीन
त्याला कधी

-नाशिक तुरुंग, मार्च १९३३