तीन मुले 151

‘येणा-या वाटसरूची आई बनून मी आईचा आनंद लुटते.’

आणि म्हातारीने मंगाला कढत कढत काढा दिला. तो काढा पिऊन तो झोपला. ती गोधडी त्याने अंगावर घेतली.
‘आणखी पाहिजे का पांघरूण !’ तिने विचारले.
‘एवढी गोधडी पुरे होते. कितीही थंडी असली तरी एवढी पुरते. फार ऊबदार आहे ही.’

‘परंतु हाताला तर ऊबदार नाही लागत.’
‘तुम्ही केव्हा पाहिले?’’
‘संध्याकाळी केर काढताना. घालू का पांघरूण? मजजवळ घोंगडया आहेत. पाहुयांना उपयोगी पडतात. संकोच नका करू.’

‘बरे तर, द्या एक घोंगडी.’
म्हातारीने एक घोंगडी त्याचे अंगावर घातली.
‘आजीबाई, तुम्ही झोपा.’
‘माझे काय म्हातारीचे?’

आजीबाई आता झोपली होती. सर्वत्र सामसूम होते. मंगाही झोपेत होता. तो एकदम ‘मधुरी, मधुरी’ करून ओरडला. म्हातारी जागी झाली. मंगा जागा झाला.

‘काय हो?’ तिने विचारले.
तुमची ती गोष्ट. ती स्वप्नात दिसली. तो म्हणाला.