कविता - संतोष बोंगाळे

निळ्याशुभ्र आभाळात झाली सैरभैर  पाखरे
पाण्यासाठी दाही दिशा कसे आटले ओले झरे
ऊन, वारा वादळात झाडं देतात आसरा
स्वार्थापायी मानवाने नाळ तोडिली करकरा
तोच पावसासाठी देव पाण्यात कोंडतो
धरणीच्याच गर्भातून निसर्ग हा फुलतो
नदी, नाले कोरडे तहान काही भागेना
व्याकूळ जीव तरी तोड वृक्षांची थांबेना
झाडांच्याच संगतीत सुख मिळते माणसा
मातीत जाण्याआधी झाड लाव रे माणसा !