भूपाळी श्रीदत्तप्रभूची
उठी उठी बा मुनिनंदना । भक्त पातले दर्शना ।
त्यांची पुरवी तूं कामना । पाही नयन उघडूनी ॥ध्रु०॥
उघडुनियां करुणादृष्टी । दासां धरी आपुलें पोटीं ।
नको येऊं देऊं हिंपुटी । घाली कंठीं मिठी हर्षें ॥१॥
हर्षे तुझे पदीं रंगले । दारागारा विसरले ।
निजदेहा न भुलले । विनटले निजभावें ॥२॥
निजभावें येतां शरण । लपविसी कां बा चरण ?
जेणें तरती दुष्टाचरण । मग मरणभय कैचें ? ॥३॥
नको करुं निष्ठुर मन । शीघ्र देई आश्वासन ।
तूं अससी करुणाघन । तापशमन करि शीघ्र ॥४॥
उठीं उठीं बा सद्गुरुराया । उठी उठी करुणालया ।
उठी उठी वा चिन्मया । निजमाया आवरीं ॥५॥