मानभाव - अभंग २६६६ ते २६६७

२६६६

होउनी मानभाव । अवघा बुडविला ठाव ॥१॥

नाहीं चित्त शुद्ध गती । द्वेष देवाचा करिती ॥२॥

धरती उफराटी काठी । रंडापोरें भोंदी वाटी ॥३॥

नेसोनियां काळेंपण । अंगा लाविती दूषण ॥४॥

एका जनार्दनीं देवा । जळी जळो त्यांची सेवा ॥५॥

२६६७

सांगती ते ज्ञान तैसें । श्वान सूकरा सरिसें ॥१॥

अंगीं नसोनि वर्म । दाविताती गुणकर्म ॥२॥

द्वैताची दावणी वाढ । भुलविती रांडानाड ॥३॥

अभागी ते पामर । नर्क भोगिती अघोर ॥४॥

सांगती पुराणकथा । उभे बाजारीं सर्वथा ॥५॥

एक जनार्दनीं नाहीं भाव । तेथें कैंचा उभा देव ॥६॥