फकीर - अभंग २६६८

२६६८

आशा टाकुनी फकीर जाला । परी भिक्षा मागणें जन्म गेला ॥१॥

तैशी नोहे परमार्थ रहाटी । शुद्ध मन करीजे पोटीं ॥२॥

सर्वांभुतीं नांदे एक देव । वाउगा कां वाढवा अहंभाव ॥३॥

जे जे वाणी स्तुति केली । ती ती देवासी पावली ॥४॥

ऐसा धरी दृढभाव । एका जनार्दनीं मागें ठाव ॥५॥